Oude Ebbingstraat 39

Door een schenking van de Groninger prefect behoorde de grond waarop dit huis werd gebouwd sinds 1308 aan de Dominicanen, die naar hun eerste kerk in Parijs ook wel Jacobijnen werden genoemd. Hun Orde stichtte tussen de Jacobijner- en de Hofstraat het grootste kloostercomplex van de stad. Na de opheffing ervan in 1594 veranderde de kloosterkerk in een ammunitiehuis en metaalgieterij en werden andere delen van het complex tuchthuis, weeshuis en militaire gevangenis. In 1660 verkocht het weeshuis de zuidwesthoek van het terrein aan raadsheer Andreas Ludolphi. Voor het ontwerpen van zijn nieuwe huis riep deze vermoedelijk de hulp in van stadsbouwmeester Coenraet Roeleffs, die in dezelfde tijd ook de Nieuwe Kerk ontwierp. De grond ten noorden van het huis bleef tuin tot 1892, toen de nummers 41 en 43 werden gebouwd, en 1904, toen 45 en 47 verrezen. , Het oorspronkelijk tot ver in de Jacobijnerstraat doorlopende pand bleef tot 1744 in handen van een Ludolphi, het laatst in die van de met Scato Gockinga getrouwde Richerdina. Ook hierna bleef het huis met de van guirlandes en cartouches voorziene barokke voorgevel onderdak bieden aan vooraanstaande families, als die van belastingontvanger De Ranitz. De koetsen en paarden stalden de bewoners in het achterste deel van het complex, dat nu niet meer bestaat. , Tot 1923 veranderde er uiterlijk niet veel aan het pand. In dat jaar liet de nieuwe eigenaar, Nicolaas Cristofer Hensen, onder het motto ‘kleeding naar maat’ de benedenverdieping geheel verbouwen. Daarbij verdween onder meer het karakteristieke bordes voor de voordeur. , De in Schildwolde geboren Hensen begon in 1899 even verderop aan de Oude Ebbingestraat. De jongste van zijn drie zonen nam in de jaren dertig de leiding van hem over. De derde generatie Hensen leidde de zaak in ‘confectie, heeren- en kinderkleeding’ van 1968 tot 1988, waarna het bedrijf werd beëindigd. Het winkelgedeelte wordt sindsdien verhuurd., (English version from Stadsmonumenten.nl website), Through a donation from the Groningen prefect, the land on which this house was built belonged to the Dominicans since 1308, which were called ‘Jacobijnen’ after their first church in Paris. Their Order, that was founded between Jacobijnerstraat and Hofstraat, was the largest monastery complex in the city. After their removal in 1594, the monastery changed into an ammunition house and a foundry, and other parts of the complex became a penitentiary complex, orphanage and military prison. In 1660 the orphanage sold the southwest corner of the land to Councillor Andreas Ludolphi. To design his new home, he supposedly enlisted the help of city architect Coenraet Roeleffs, who at the same time designed the New Church. The grounds north of the house remained a garden until 1892, when the numbers 41 and 43 were built, and in 1904 the number 45 and 47., The original building, which ran far into the Jacobijnerstraat, remained property of the Ludolphi family until 1744, the last one was Richerdina who was married to Scato Gockinga. Also after this, the house with garlands and cartouches designed baroque facade remained home to the prominent families, such as the tax collector Ranitz. The carriages and horses docked the occupants in the rear of the complex, which no longer exists. Until 1923 the appearance of the property did not change a lot. In that year, the new owner, Nicholas Cristofer Hensen, remodel the ground floor completely under the motto ‘custom attire’. Therefore, the distinctive platform by the front door disappeared., Hensen, who was born in Schildewolde, began in 1899 just a little further on the Oude Ebbingestraat. The youngest of his three sons took over and was in charge from the 1930’s. The third generation Hensen led the business in ‘confection, gentlemen- and children clothing’ from 1968 until 1988, after which the company was terminated. Since then the shop area has been leased. ,