Josefina Arruti

, A dureza con que Josefina Arruti foi tratada tras of golpe militar non impediu que se convertese nunha muller especialmente solidaria con outras vítimas da barbarie fascista. No tempo do medo abriu as portas do panteón familiar para acoller os restos mortais de ducias de represaliados. O 12 de novembro de 1936 foi o corpo sen vida do seu bo amigo Paulo Novás. Anos despois, as cinzas de moitos outros asasinados que foran enterrados nun primeiro momento noutros lugares. Entre eles, Victor Casas, Xohán Carballeira, ou o alcalde de Marín, Antonio Blanco., 28 de abril de 1906 , Nace na praza de Peregrina de Pontevedra Josefina Milagros Arruti Viaño, a menor das tres fillas de Angel Arruti e Tolentina Viano, 1919 , Despois de pasar a infancia a cabalo entre Pontevedra e Ponte Caldelas, onde o seu pai exercia como médico, a morte deste fai que se traslade definitivamente a vivir á casa dos Viaño, na Praza da Peregrina. A súa nai tamén morrera cando ela tiña só 3 anos., 17 de abril de 1929 , Casa na igrexa da Peregrina con Bibiano Fernández Osorio-Tafall que, coa chegada da Il Republica, é elixido alcalde de Pontevedra e tamén presidente da Deputación. En 1930 nace José Angel, en 1932 Maria del Carmen e en 1934 Manuel., Febreiro do 36 , Logo da vitoria da Fronte Popular, Osorio-Tafall é nomeado Subsecretario de Gobernación e a familia trasládase a Madrid O fillo pequeno, que ainda non cumprira dous anos, queda en Pontevedra a cargo da avoa paterna, Emilia Osorio., 12 de xullo do 36 , Josefina regresa a Pontevedra para pasar as vacacións coas crianzas. O seu home comprométese a viaxar as fins de semana pero a sublevación militar en Africa impidelle facelo., 18 de xullo do 36 , O golpe de Estado divide o territorio en dous. Bibiano está en Madrid e á súa familia en Pontevedra, Josefina axiña é detida e ainda que nunca chega a ser xulgada, pasa 18 meses no cárcere e outros dous anos en arresto domiciliario. As tres criaturas quedan tamén retidas durante oito meses na sua casa de Benito Corbal. No baixo está o cuartel, onde a cotío se producen rapas, malleiras e asasinato., 1 de abril de 1939 , Coa fin da guerra, Josefina pode abandonar o seu domicilio pero nin os tres anos e medio de reclusión a preparan para o desprezo da xente que antes a adulaba por ser a muller do alcalde. Tras intentar, sen éxito, reagrupar a familia, Bibiano marcha ao exilio. Non regresa ata a chegada da democracia., Anos 40 , A década dos 40 foi especialmente dura para Josefina Arruti. O ostracismo ao que a condenou a sociedade pontevedresa sumouse aos problemas económicos, e para poderlle dar estudos á descendencia converteu a súa casa de Benito Corbal nunha pensión. Pero a dor máis fonda foi a que lle provocou o afastamento do seu home, que a culpou inxustamente dos fracasados intentos de reagrupación familiar e refixo a súa vida no exilio xunto a outra muller., Anos 80 , Medio século despois do golpe de Estado, Bibiano regresa por vez primeira a Galiza. Medio século despois consegue reencontrarse de vez coas tres criaturas que a guerra lle arrebatara, pero viaxa coa nai do seu cuarto fillo e non ve a Josefina. Nunca volverán a atoparse., 13 de agosto de 1990 , Bibiano Fernández Osorio-Tafall fina en México. A súa última vontade é que o leven a Galiza e Josefina Arruti permite que sexa enterrado no panteón familiar de san Amaro, onde xa descansaban ducias de represaliados., 24 de outubro de 2003 , Josefina Arruti Viaño morre en Pontevedra aos 97 anos de idade, e é enterrada no mesmo panteón ca Bibiano. Durante décadas foi lugar de peregrinación para as familias dos asasinados a quen Josefina deu acubillo.,